باز آب شمشیرت از بهار جوشیها

داد مشت خونم را یادگل فروشیها

ناله تا نفس دزدید من به سرمه خوابیدم

کرد شمع این محفل داغم از خموشیها

یا تغافل از عالم یا ز خود نظر بستن

زین دوپرده بیرون نیست ساز عیب پوشیها

مایه دار هستی را لاف ما و من ننگ است

بی بضاعتان دارند عرض خودفروشیها

زاهدی نمی دانم تقویی نمی خواهم

سینه صافیی دارم نذر درد نوشیها

سازمحفل هستی پرگسستن آهنگ است

از نفس که می خواهد عافیت سروشیها

محرم فنا بیدل زیر بارکسوت نیست

شعله جامه ای دارد از برهنه دوشیها